-جلوه ها و جاذبه هاي قرآن
-چهر ه هاي مثبت و منفي در قرآن
-خداشناسي
-خداشناسي استدلالي
-خداشناسي فطري است
-درمان با قرآن، نيازمند تخصّص
-دشمن شناسي در قرآن
-رمضان، ماه نزول قرآن
-زنان برگزيده در قرآن
-شفاي قرآن، عيد قربان
-تفسير الميزان جلد06(936)
-تفسير الميزان جلد02(913)
-تفسير الميزان جلد08(848)
-جلوه ها و جاذبه هاي قرآن(842)
-خداشناسي(842)
-خداشناسي استدلالي(827)
-چهر ه هاي مثبت و منفي در قرآن(807)
-قرآن در آيينه نهج البلاغه(805)
-شفاي قرآن، عيد قربان(789)
-خداشناسي فطري است(784)
کد مطلب:10083 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:806
چهر ه هاي مثبت و منفي در قرآن
بسم الله الرحمن الرحيم
الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي
در اين ماه رمضان كه بيننده ها بحث را مي بينند، رمضان 87، اين بحث را روز بيست و سوم رمضان بيننده ها تماشا مي كنند. فكر كردم دو تا تابلو ترسيم كنم از قرآن: تابلوي مثبت! تابلوي منفي! دو تا خط كش هر كس كه پاي تلويزيون نشسته است خودش را با اين خط كش ها متر كند. يك ارزيابي از خود، چون در تعليم و تربيت، در طلبه ها يك اصطلاحي هست كه مي گويند: «تعرف الاشياء باضدادها» هر چه فساد بيش تر مي شود، توجه به معنويت هم بيش تر مي شود. انسان وقتي گرما خورد، آن وقت، خنكي برابش مزه مي كند. وقتي سرما خورد، گرما برايش مزه مي كند. اين چهره هاي متضاد را من طراحي مي كنم، و بحث خوبي است و همه اش هم قرآني است. منتها آيه ها مفصل است، من از هر آيه اي يك كلمه، دو كلمه را تقريباً طرح مي كنم.
بسم الله الرحمن الرحيم. موضوع: دو تابلو مثبت و منفي! به عبارت ديگر چهره هاي متضاد! خوب! قرآن يك جا مي گويد: مثبت. يك جا مي گويد: منفي!
1- ترس از خدا، ترس از مردم
مثبت : «يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ» (رعد/21) منفي: «يَخْشَوْنَ النَّاس » (نساء/77) مثبت: از خدا مي ترسد. منفي: از مردم مي ترسد. قرآن مي گويد مي آمدند و مي گفتند كه «إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ» دشمن سنگين است. شما با آمريكا نمي توانيد در بيافتيد. «فَاخْشَوْهُم فَزادَهُمْ إيمانا» (آل عمران/173) مؤمنين مي خنديدند. عده اي از خدا مي ترسند، روايت داريم كسي كه از خدا بترسد، همه از او مي ترسند. الان اسرائيل از سيد حسن نصر الله زهره اش مي رود. يك ميليارد دلار جايزه تعيين كرده است براي هر كسي كه سيد حسن نصر الله را ترور كند. از يك نفر مي ترسد. يزيد از شخص امام حسين مي ترسيد. كسي كه از خدا بترسد، همه از او مي ترسند، كسي كه از خدا نترسد، از همه چيزي مي ترسد. حديث است. هر كس از خدا بترسد، همه از او مي ترسند و هر كس از خدا نترسد، از همه چيزي مي ترسد.
... انزل السكينه... «أَنْزَلَ اللَّهُ سَكينَتَهُ في قلوبِ المؤمنين» (توبه/26) اين مثبت است. آرامش دارد. «أَنْزَلَ اللَّهُ» يعني نازل كرده است خدا، «سَكينَه» يعني آرامش! در مقابلش «في قُلُوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعْب » (آل عمران/151) شما مي فهميد. «سَكينَه» مسكن! يعني جايي كه آدم مي رود و آرامش پيدا مي كند. «سَكينَه» يعني آرامش! افرادي آرامش دارند، افرادي «رُّعْب» يعني ترس! مي ترسند.
- افرادي «أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِم » (انفال/63) «أَلَّفَ» يعني الفت. «بَيْنَ قُلُوبِهِم » بين قلب هايشان الفت و مهرباني است. افرادي را هم قرآن مي گويد: «قُلُوبُهُمْ شَتَّي » (حشر/14) يعني دل هايشان پراكنده است. هيكل هايشان با هم نشسته اند، بدن هايشان پهلوي هم است، اما دل هايشان از هم فراري است. دو نفر پهلوي هم نشسته اند، اما بد هستند.
- «زادَتْهُمْ إيماناً» (انفال/2) «فَزادَتْهُمْ رِجْسا» (توبه/125) افرادي روز به روز ايمانشان زياد مي شود. «زادَتْهُمْ إيماناً» يعني ايمانشان زياد مي شود، افرادي «فَزادَتْهُمْ رِجْسا» پليديشان مرتب اضافه مي شود. اين ها همه از نظر روحيه است.
- «وَ أَعْيُنُهُمْ تَفيضُ مِنَ الدَّمْعِ» (توبه/92) افرادي وقتي مي خواستند بروند جبهه، پيغمبر مي فرمود وسيله ندارم، گريه مي كردند، چشم هايشان اشك داشت، كه چرا به جبهه نمي رويم. افرادي هم «فَرِحَ الْمُخَلَّفُون » (توبه/81) خوشحال بودند كه از جبهه فرار كردند. «فَرِحَ الْمُخَلَّفُون ». «فَرِحَ» يعني شاد بودند اينهايي كه تخلف كردند. همينكه جيم مي شدند و از پادگان فرار مي كردند، كيف مي كردند كه فرار كرديم! خيلي از اين ها زياد است. اين ها براي روحيه است. اين چند تايي را كه گفتم... بعضي ديگر هم هست كه ديگر تابلو جا ندارد و من هم يك خورده رمق ندارم كه روي پا بايستم. ولي اين ها همه براي روحيه! برويم به سراغ عمل! اين شاخه قطع شود و به سراغ عمل برويم. تيتر را عوض كنيم، سر فصل! در عمل آدم هاي مثبت، آدم هاي منفي!
2- سرعت در كارهاي خير، سرعت در انجام گناه
1- آدم هاي مثبت: «يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ» (آل عمران/114) در كارهاي خير «يُسارِعُونَ» سرعت! در كارهاي خير سرعت دارند، افرادي هستند كه «يُسارِعُونَ فِي الْإِثْم » (مائده/62) در كارهاي شر! افرادي براي نماز مي دوند، افرادي مي دوند كه فلان فيلم را ببينند كه بدآموزي دارد. «يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ»، «يُسارِعُونَ فِي الْإِثْم »!
2- باز در عمل! «يُقاتِلُونَ في سَبيلِ اللَّه » (نساء/76) افرادي در راه خدا مي جنگند. افرادي «يُقاتِلُونَ في سَبيلِ الطَّاغُوت » (نساء/76) هم ايراني ها اسير بودند، هم عراقي ها اسير بودند. منتها ايراني ها اسير بودند براي دفاع، چون ما به كسي حمله نكرديم، آن ها به ما حمله كردند، ما دفاع كرديم. ما در راه دفاع، در راه خدا، در راه اطاعت فرمان يك مجتهد سيد عادل بي هوس، ولي آن ها در راه يك آدم... هوس كرد كه سردار قادسيه باشد صدام. در بدن ها تركش است، يك تركش در بدن كسي است كه به فرمان خدا تركش در بدنش است... به هر حال همه ي عمرها مي گذرد. منتها لحظه ي مرگ آدم مي گويد: چه كردم! خودم را به چه كسي فروختم؟ براي چه كسي به جبهه رفتم؟ براي چه كسي درد؟ براي چه كسي اسارت؟ براي چه يتيم داري كردم؟ در عراق هم آدم هايي هستند كه دارند يتيم داري مي كنند. منتها شوهرشان در راه رضاي هوس صدام شهيد شد، كشته شد.
3- دعوت به معروف، دعوت به منكر
- «يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوف » (آل عمران/104) از ان طرف «يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَر» (توبه/67) افرادي امر به معروف مي كنند، مي گويند كه كار خوب انجام بده! افرادي امر به منكر مي كنند. يعني دارد در خيابان مي رود، يك دختري را مي بيند، مي گويد: نگاه كن ببيين چي هست!!! به او مي گويد من كه ديدم، تو هم ببين! يك غذاي حرامي مي خورد، مي گويد تو هم بيا اين درآمدش خوب است. يعني خودش شغلش حرام است، خودش رفته است و پناهنده شده است، حالا به پسر عمويش هم مي نويسد كه تو هم بيا و پناهنده شو! امر به منكر! خودش به مسجد نمي رود، به بچه اش هم مي گويد كه نمي خواهد شيخ شوي! خودش حجابش بد است، به آن هم مي گويد نمي خواهد امّل شوي! «يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوف » در قرآن هست. «يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَر» هم در قرآن هست. اينها در عمل است.
يك آيه داريم. «يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَر» (آل عمران/104) جلوي منكر كه هست، نهي مي كند. افرادي هستند كه «لا يَتَناهَوْنَ عَنْ مُنكَر» (مائده/79) نهي از منكر نمي كنند. بي تفاوت هستند. مي گويند به ما چه! هر چيزي را مي گويد به ما چه؟ افرادي «يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَر» هستند و افرادي بي خيال هستند. آيه ها مفصل است. من از هر آيه اي يكي دو كلمه اش را قيچي كرده ام كه پلاكارد باشد.
دو مرتبه «رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ...» حالا بگو آقاي قرائتي اينها را براي چه مي گويي؟ مي خواهم هر كسي كه پاي تلويزيون نشسته است و شماها، ببينيد كجا دويده ايد؟ به سمت نماز دويده ايد يا به سمت گناه؟ چه چيزي براي ما جاذبه دارد؟
4- ترك كار به خاطر نماز، ترك نماز به خاطر كار
اين آيه هم براي بازاري ها! «رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ» (نور/37) افرادي هستند كه صداي اذان را كه مي شنوند، مغازه را مي بندند، خيابان، بازار، پاساژ تعطيل مي شود، براي خدا دست از اين جنس برمي دارد. افرادي هم هستند كه براي دو فلس سود، خدا را ول مي كنند. پيغمبر اسلام داشت خطبه مي خواند، در نماز جمعه! يك مرتبه يك كارواني يك جنسي آورد. تا صداي كاروان بلند شد، همه اينهايي كه در نماز جمعه نشسته بودند، همه دويدند و رفتند كه جنس بخرند به جز 12 نفر! 12 نفر پاي سخنراني نشستند و همه به سراغ جنس رفتند. افرادي خدا را رها مي كنند براي جنس! افرادي جنس را براي خدا رها مي كنند. هر دو مورد هم در قرآن آمده است. «رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ» افرادي كه تجارت و داد و ستد اينها را از خدا غافل نمي كند. در عوض از آن طرف: «إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَيْها» (جمعه/11) افرادي هم هستند كه تا تجارت ديدند، پيغمبر و نماز جمعه و قبله و وضو و همه را ول مي كند و مي رود به سراغ جنس!
- «فَإِنْ آمَنُوا ... وَ إِنْ تَوَلَّوْا» (بقره/137) عده اي هستند حرف حق كه مي شنوند ايمان مي آورند. عده اي هستند «تَوَلَّوْا» حرف حق كه مي شنوند كتفشان را بالا مي اندازند كه: برو بابا!
اينكه روي تخته نوشتم، روحيه بود. اينكه نشستم و گفتم عمل بود. حالا در جامعه!
5- مسجد بر اساس تقوا، مسجد بر اساس نفاق
- افرادي هستند كه به مسجدهايي مي روند كه بر اساس تقوا است. افرادي مي روند در مراكزي كه محل فتنه است. مي گويد: «أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فيه » (توبه/108) برو و در مسجد قبا نماز بخوان. مسجد قبا كنار مدينه است كه الان هم جزء شهر شده است. پيغمبر ما وقتي وارد مدينه شد، قبل از آني كه وارد مدينه شود، كنار مدينه مدتي ماند و آنجا يك مسجد ساخت به نام مسجد قبا! خدا قسمت كند كه همه بروند. مي گويد برو در اين مسجد قبا. افراد منافق! گفتند بياييد ما هم يك مسجد بسازيم، در مسجد خودمان، افراد جمع شوند و همفكري هايمان آنجا باشد و افكارمان را به هم منتقل كنيم. به قول چيزها خانه ي تيمي بود. بعد گفتند چه كنيم؟ گفتند از پيغمبر دعوت كنيم كه يك نماز جماعت هم بخواند كه رسماً مسجد بشود. گفتند يا رسول الله يك مسجد ساخته ايم. شما بياييد و يك نماز جماعت بخوانيد كه افتتاح بشود. پيغمبر فرمود: خوب مسجد كه بود! شما ديگر چرا مسجد ساختيد؟ گفتند: آخر بعضي ها پيرزن هستند، پيرمرد هستند، باران است، هوا داغ است، فلان است... توجيه كردند. گفت من فعلاً جنگ تبوك را در پيش دارم، بروم جنگ و برگردم به شما خبر مي دهم. رفت و برگشت، آيه نازل شد: «وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِرارا» كساني كه مسجد ساختند ولي هدفشان ضرار است، ضرر است. مي خواهند با اين مسجد كمر آن مسجد را بشكنند. «وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً» اينها سرپوش روي جناياتشان مي خواهند بگذارند. مي خواهند كارهايشان را در مسجد انجام بدهند. «وَ تَفْريقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنين » مي خواهند مسلمانان دو شقه بشوند. يك عده بروند به اين مسجد، يك عده بروند به آن مسجد، و بين مسلمان ها و جمعيتشان شكست بخورد. «وَ تَفْريقاً» و تفرقه بين مؤمنين بيفتد. «وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ» (توبه/107) «إِرْصاداً» رصدخانه! مي خواهند اينجا كمينگاه براي دشمنان خارجي باشد. دشمنان خارجي اگر خواستند خبري بدهند، از طريق اين مسجد خبر بدهند، يعني اينجا هم مثل برج مراقبت هست كه در فرودگاه هست. كه توجه مي كند كه اين فلان هواپيما بلند شد، فلان هواپيما نشست. در چند قدمي است! در چند كيلومتري است. شرق است. غرب است. يعني برج مراقبت است. اين برج مراقبت را رصدخانه مي گويند. «إِرْصاداً» مي خواهد اين مسجد، رصدخانه ي كفار باشد. يعني هميشه كفار حال مسلمان ها را از اين مسجد بگيرند. «وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً...» بعد مي گويد كه «لَا تَقُمْ فِيهِ» (توبه/108) پايت را در اين مسجد نگذار! وقتي آمدند دعوت كنند براي افتتاح، حضرت فرمود: بيل و كلنگ ها را بياوريد، رفتند مسجد ضرار را خراب كردند. گاهي بايد مسجد را هم خراب كرد. مسجدي كه براي شكستن وحدت كلمه باشد. وَ الَّذِينَ اتخََّذُواْ مَسْجِدًا ضِرَارًا وَ كُفْرًا وَ تَفْرِيقَا بَينْ َ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِرْصَادًا لِّمَنْ حَارَبَ اللَّهَ»
- در جبهه عده اي «لا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذينَ يُؤْمِنُون » (توبه/44) «إِنَّما يَسْتَأْذِنُك الَّذينَ لا يُؤْمِنُون » (توبه/45) «يَسْتَأْذِنُ» «لا يَسْتَأْذِنُ» تا جبهه مي شد، آدم هاي مخلص بسيجي داوطلب، عاشق ها، آن ها مرخصي نمي گرفتند، اما آدم هاي ترسو و فراري، مي گفتند: آقا! من مادرم مريض است، خواهرم عروس مي شود، پدرم در حال فلان است. مي آمدند مي گفت: «إِنَّما يَسْتَأْذِنُك الَّذينَ لا يُؤْمِنُون » آن هايي كه ايمان ندارند، اجازه ي مرخصي مي گيرند. تا مي بينند هوا پس است.
6- سرنوشت خوبان و بدان در قيامت
خوب حالا سرنوشت اينها چه مي شود؟ خوب تابلوها را ديديم. سرنوشت قيامت عين برخوردهاي دنياست. دنيا و قيامت فتوكپي هم هستند. ببينيد! در دنيا به پيغمبر مي گفتند: «سَواءٌ عَلَيْنا» يعني مساوي است براي ما! «أَ وَعَظْت » آيا موعظه بكني، «أَمْ لَمْ تَكُن مِنَ الْواعِظين » (شعراء/136) يا موعظه نكني! پيغمبر! «مِنَ الْواعِظين » براي ما فرقي نمي كند. «وَعَظْت» يعني موعظه بكني، يا واعظ نباشي و موعظه نكني. آقا! ما گوش به حرف تو نمي دهيم. چه بگويي، چه نگويي! اصلاً گوش به حرفت نمي دهيم. آن وقت روز قيامت در جهنم جيغ مي زنند و مي بينند فايده اي ندارد. آن وقت آنجا مي گويند: «سَواءٌ عَلَيْنا» «أَ جَزِعْنا» آيا جزع بكنيد، جيغ بزنيد. «أَمْ صَبَرْنا» (ابراهيم/21) يا صبر بكنيد. كسي كه در دنيا مي گويد: «سَواءٌ عَلَيْنا» قيامت هم مي گويند: «سَواءٌ عَلَيْنا» بگويي و نگويي فرق نمي كند، آنجا هم مي گويند جيغ بزني و نزني فرقي نمي كند. عين هم است. يك ليوان آب خنك بدهي به تشنه، يك ليوان آب خنك مي دهند يا به خودت و يا به بچه هايت. هر كس هر خيري ببيند به خاطر اين است كه پدر و مادرش خير رسانده است. هر كس هر سيلي بخورد به خاطر اين است كه يا خير نرسانده است، يا پدر و مادرش خير نرسانده اند. «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقال ...» (زلزال/7) سر سوزني خير يا سر سوزني شر بي جواب نمي ماند. نگو آقا ما زحمت كشيديم و كسي نفهميد. نفهمند. خدا كه مي فهمد.
«تو نيكي مي كن و در دجله انداز *** كه ايزد در بيابانت دهد باز»
يك كسي مي گفت «تو نيكي مي كن و در دجله انداز *** خودم شيرجه مي رم درش مي آرم» معنايش يكي است. آخر گاهي وقت ها ما مي گوييم: آخر ما اين همه زحمت كشيديم، كسي نفهميد، كسي از ما تشكر نكرد. كسي از ما قدرداني نكرد. سر موقع هر چه بايد برسد، مي رسد. اما قيامت چه خبر است؟ «فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ» (مؤمنون/102) «وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازينُه » (مؤمنون/103) اين تابلوها را ديدي؟ آدم در دنيا دو گروه هستند. افرادي در قيامت ميزان عملش سنگين است. خيلي كار خير دارند، افرادي هم ميزان عملشان سبك است. افرادي اصلاً ميزان برايشان نيست. «فَلا نُقيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَزْنا» (كهف/105) اصلاً هيچي ندارند. هيچ! پوك پوك هستند. آدم هايي كه در دنيا پوك هستند، در قيامت هم پوك هستند. پوك! پوك! سنگيني! سنگيني!
«فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوي » (نازعات/41) آيه ي ديگري داريم: «فَإِنَّ الْجَحيمَ هِيَ الْمَأْوي » (نازعات/39) مَأْوي يعني منزل! بعضي منزلشان بهشت است، بعضي منزلشان جهنم است.
«تِجارَةٍ تُنْجيكُم » (صف/10) «فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ» (بقره/16) بعضي تجارت ها «تُنْجي» نجات مي دهد شما را! يعني چيزي را كه در راه خدا دادي، آنجا به تو پس مي دهند، همان پس دادن تو را نجات مي دهد. افرادي هم هستند كه قرآن مي گويد: «فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ» مفت خودشان را باختند. براي چه كسي سوت كشيدي؟ براي چه كسي كف زدي؟ براي چه كسي يقه ي خودت را چاك كردي؟ براي چه كسي اينقدر خودت را خسته كردي؟ روز قيامت افرادي كه زنده باد براي افرادي مي گويند، مي بينند عجب! زنده بادشان براي يك آدم نالايقي بوده است. گير هستند.
7- سرنوشت پيشوايان و پيروان در قيامت
مي گويند خدايا ما «إِنَّا أَطَعْنا سادَتَنا وَ كُبَراءَنا» (احزاب/67) ما پشت سر بزرگان رفتيم و به اين روز سياه نشستيم. به بزرگانشان مي گويند: «فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ» (غافر/47) هر چه عربي مي خوانم قرآن است. نمي توانيد شما مشكل ما را حل كنيد؟ مي گويند بابا ما خودمان هم اينجا عزاي گور پدرمان را داريم. نفرين مي كنند مي گويند خدايا عذاب اينها را «ضِعْفٌ» مضاعف و چند برابر كن. خدا مي گويد كه شما هم عذابتان دو برابر است. آن ها عذابشان دو برابر است چون هم كج رفتند و هم شما فقيرها را عقب خودشان كج بردند. شما فقيرها هم عذابتان دو برابر است. چون شما فقيرها هم كج رفتيد، هم با سوت و كف و صلوات كج روها را تشويق كرديد. يك بار ديگر مي گويم. دانه درشت ها دوبرابر! چرا؟ هم كج رفتند و هم مردم را كج بردند. كج رفتند و كج بردند. دانه ريزها را هم مي گويد: «لِكُلٍّ ضِعْف » (اعراف/38) دانه ريزها هم... «لِكُلٍّ ضِعْف » آيه ي قرآن است. خدا مي گويد همه تان دوبرابر! براي اينكه دانه ريزها هم... بزرگ ها كج رفتند و كج بردند، دانه ريزها هم كج رفتند و هم كج روها را تشويق كردند. داريم روز قيامت يك قطره ي خون به انسان مي چكد. انسان مي گويد كه اين چيست؟ مي گويد يك بيگناهي كشته شد و تو در يك قطره اش شريك بودي! داريم اگر جايي قمار مي كنند، شما حق نگاه كردن نداري حتي اگر قمارباز نيستي! حق نداري به سفره ي قمار نگاه كني! نگاه به قمار، قماركننده را تشويق مي كند. به كسي ظلم مي شود، حق نداري كه تماشا كني، يا از مظلوم دفاع كن، يا نمي تواني دفاع كني، نايست. چون وقتي مي ايستي، ظالم ظلم مي كند و تو نمي تواني دفاع كني، يا نمي تواني، يا مي ترسي، يا عرضه نداري، چرا ايستاده اي؟ برو! در قرآن مي گويد: در يك جلسه اي نشستي كه فساد مي كنند يا جلسه را به هم بزن، يا اگر نمي تواني بهم بزني، بلند شو و برو! چرا مي نشيني؟ سر سفره اي كه شراب هست، اگرچه نخوري، نشستن سر سفره گناه است. در يك مراسمي كه گناه مي شود، حضور شما آن را تأييد مي كند.
- « ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ» (آل عمران/107) «اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ» (آل عمران/106) «ابْيَضَّتْ» «بيضاء» بعضي صورت ها سفيد است. بعضي صورت ها سياه است. خوب!
- «فَوْزاً عَظيماً» (احزاب/71) «ضَلالاً مُبيناً» (احزاب/36) اين ها روبروي هم هستند. بعضي ها به فوز مي رسند. فوز بزرگ! مثل اميرالمؤمنين كه تا ضربت خورد فرمود: «فُزتُ» رستگار شدم. فوز بزرگ! در مقابل «ضَلالاً مُبيناً»
- «أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِه » (اسراء/71) روز قيامت بعضي ها پرونده شان را به دست راستش مي دهند، آن وقت شعارش اين است، مي گويد: «هاؤُمُ» بدويد بياييد.« اقْرَؤُا» قرائت كنيد. «كِتابِيَه » (الحاقه/19) بياييد نامه ي من را بخوانيد. مثل اينهايي كه يك معدل خوبي دارند، قاب مي كنند و بالاي سرشان مي زنند و به همه ي مهمان ها مي گويد بخوانيد. «هاؤُمُ» بياييد، «اقْرَؤُا كِتابِيَهْ»، « إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلاقٍ حِسابِيَهْ» (الحاقه/20) من در دنيا به فكر قيامتم بودم. «فَهُوَ في عيشَةٍ راضِيَة» (القارعه/7) در يك زندگي دلخواه است. «في جَنَّةٍ عالِيَة» (الحاقه/22) «قُطُوفُها دانِيَة» (الحاقه/23) در يك بهشت عالي، شاخه هاي درخت ها نزديك، اينطور نيست كه مثل نارگيل يا مثل توت بايد يك كسي برود بالا و با چوب بزند. يا مثل گردو! «قُطُوفُها دانِيَة» اين براي كسي است كه نامه ي عملش در دست راستش است. اما قرآن مي گويد: «وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِه » (الحاقه/25) كسي اگر نامه ي عملش در دست چپش باشد، آن وقت چه مي كند؟ آن چه مي كند؟ اگر نامه ي عملش در دست چپش باشد چه مي كند؟ البته من الان دست راست گرفتم. اما شما از آنطرف نشسته ايد و من مخصوصاً اين كار را مي كنم. من وقتي با شما حرف مي زنم، چپكي حرف مي زنم. يعني شما از اينطرف نشسته ايد، من اگر دست راستم بدهم، آن وقت مي گوييد قرائتي اشتباه كرد و دست چپش گرفته است. نه! شما از آن طرف هستيد. كسي كه نامه ي عملش را دست چپش بدهد، كه الان دست راست من است و نزد بيننده ها دست چپ حساب مي شود، كسي كه نامه ي عملش دست... «وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِه » مي گويد كه: «يا لَيْتَني لَمْ أُوتَ كِتابِيَه » » (الحاقه/25) كاش اين نامه را به من نداده بودند. اگر نداده بودند اميدي بود. الان ديگر... «يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَة» (الحاقه/27) اصلاً كاش دنيا تمام شده بود. كاش دنيا تمام شده بود.
يك عروس و دامادي اول عروسي خيلي عاشق هم بودند، مي گفت مي خواهم بخورمت. بعد با هم دعوايشان شد، گفت تو كه مي خواستي من را بخوري، گفت: كاش روز اول خورده بودمت كه تمام شده بودي! اينقدر من را زجر نمي دادي؟ «يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَة» كاش اصلاً در دنيا تمام شده بودم. نامه ي عمل دست راست. نامه ي عمل...
- «وَ سيقَ الَّذينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَي الْجَنَّة» (زمر/73) «وَ سيقَ الَّذينَ كَفَرُوا إِلي جَهَنَّم » (زمر/71) «سيقَ...» «سيقَ...» سيقَ يعني سوق مي دهند. يعني هل مي دهند. «سيقَ الَّذينَ اتَّقَوْا» افرادي كه باتقوا هستند، مثل عروس كه مي برندش، با سلام و صلوات مي برندش! اما «سيقَ الَّذينَ كَفَرُوا إِلي جَهَنَّم» آن ها را هل مي دهند به جهنم، آنها را مي برند به بهشت. «ادْخُلُوها بِسَلام » (ق/34) در بهشت مي گويند بفرماييد سلامٌ عليكم! در جهنم مي گويند: «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ» (حاقه/30) بگيريد و در غل و زنجير ببنديدش.
- « كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنيئاً بِما كُنْتُم » (مرسلات/43) به اينها مي گويند بخوريد و بياشاميد، گوارا! به آن ها مي گويند: «فَقَطَّعَ أَمْعاءَهُم » (محمد/15) چيزي به اينها مي دهند كه دل و روده شان را مثل اسيد از هم منفجر كند.
- «سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحيمٍ» (يس/58) به بهشتي ها مي گويند خدا به شما سلام مي كند. به جهنمي ها مي گويند: «اخْسَؤُا» «اخْسَ» يعني چخ! اخْسَ كلمه اي است كه به سگ مي گويند. مي گويند بابا ما را به دنيا برگردانيد كار خوب مي كنيم. مي گويند: چخ! اخْسَ! اخْسَ را عرب ها به سگ مي گويند. اخْسَ! ما مي گوييم: چخ! «اخْسَؤُا فيها وَ لا تُكَلِّمُونِ» (مؤمنون/108) خفه شويد و حرف نزنيد. به چه كساني مي گويند خفه شويد؟ به آن كسي كه در دنيا مؤمنين را مسخره مي كند.
- «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ» (عبس/38) «ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ» (عبس/39) قرآن مي گويد يك سري از صورت ها سفيد، لبخند، شاد، «وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ» (عبس/40) «غَبَرَةٌ» از غبار! صورت ها غبارآلود! «تَرْهَقُها قَتَرَة» (عبس/41) گرفته! صورت هاي شاد، صورت هاي گفته!
- «وَ ظِلٍّ مَمْدُود» (واقعه/30) «وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُوم » (واقعه/43) بهشتي ها سايه ي طولاني، سايه اي كه هيچ وقت آفتاب نمي شود،ْآن ها سايه از دود! سايه درخت! سايه ي دود!
- «سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً» (انسان/21) «سُقُوا ماءً حَميماً» (محمد/15) عده اي را خدا شراب طهور مي دهد. عده اي آب حميم! حميم از حمام! حمام يعني آب داغ! «سُقُوا ماءً حَميماً» يعني آب جوشان به آن ها داده مي شود.
- بهشتي ها هر جا مي خواهند جا هست. بزرگ! مي گويد: «نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشاءُ» (زمر/74) «حَيْثُ نَشاءُ» يعني آزادي است. هر جا بخواهيم برويم هست. «حَيْثُ نَشاءُ» هر جا دلمان بخواهد! شاءُ يعني بخواهد. مي گوييم: ان شاءالله! يعني اگر خدا بخواهد. شاءَ يشاءُ! «حَيْثُ نَشاءُ» يعني هر جا كه دلمان بخواهد مي توانيم برويم. هيچ محدوديتي در بهشت نيست. اما آنجا «مَكاناً ضَيِّقا» (فرقان/13) جايشان تنگ است. در قرآن يك آيه داريم كه جهنم هم تنگ و هم گشاد است. «مَكاناً ضَيِّقا» يعني تنگ است. از آن طرف به جهنم مي گويند: «هَلِ امْتَلَأْتِ» پر شدي؟ مي گويد: «هَلْ مِنْ مَزيد» (ق/30) باز هم داري بفرست بيايد. از امام سؤال مي كنند بالاخره تنگ است يا گشاد؟ چون درباره ي جهنم هم آيه داريم كه تنگ است. «مَكاناً ضَيِّقا» هم داريم كه به جهنم مي گويند: پر شدي؟ مي گويد: باز هم داري بفرست. اگر داري بفرست يعني جا هست. جا هست يا جا نيست؟ امام يك مثل زد! فرمود شما ميخ كه در ديوار مي كوبيد، هر ميخي جايش تنگ است. اما اگر از ديوار بپرسي جاي ميخ داري؟ مي گويد اگر باز هم ميخ داري، بفرست. ديوار جاي ميخ هاي زيادي دارد، گرچه هر ميخ به خودي خود جايش تنگ است. يعني هر ميخ جايش تنگ است، اما اگر از ديوار بپرسي جاي ميخ داري؟ مي گويد اگر باز هم داري، بفرست. ديوار جاي هزار تا ميخ دارد، با اينكه هر ميخي هم جايش تنگ است. هم «مَكاناً ضَيِّقا» هم «حَيْثُ نَشاءُ»!
8- دوستان دنيوي، هم نشينان اخروي
- «وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقا» (نساء/69) رفيق هاي بهشتي، كيا هستند!!! «فَبِئْسَ الْقَرينُ» (زخرف/38) رفيق هاي جهنمي چه بد رفيق هايي هستند. اينطرفت صدام است. اينطرفت شمر است. كجا آمده ايم؟ يك كسي يك جايي بين دو نفر خوابيد، اينكه اين طرفش خوابيد گفت من در خواب خُر خُر مي كنم كه تا 50 متر صدايش مي رود، آن طرفي گفت من در خواب گاهي نعره مي كشم. بلند شد و گفت عجب جايي آمده ايم و خوابيديم. كجا؟ «فَبِئْسَ الْقَرينُ» «حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقا» منتها در دنيا مواظب باشيد كه با چه كسي رفيق مي شويد. رفيق هايي كه اينجا رفيق مي شويد، رفيق هاي آنجا هم هستند. اين رفيق ها ابدي هستند.هر كه در دنيا با آدم هاي نااهل رفيق شد، آنجا هم با همان نااهل هاست. اينجا با افراد خوب رفيق شد، آنجا هم با آن هاست. حالا اين همه براي چيست؟ براي دو ركعت نماز؟ مگر نماز چقدر طول مي كشد؟ بيننده ها بحث را روز بيست و سوم گوش مي دهيد. اين بيست و سه روز گذشته عده اي روزه خوردند و عده اي هم روزه گرفتند. آن كسي كه روزه گرفت، چه چيزي از او كم شد؟ آن كسي كه روزه خورد، چه چيزي گيرش آمد؟ آخر يك خانمي 50 كيلو، 60 كيلو، 70 كيلو، كمتر يا بيش تر، حالا يك صد گرم روسري دارد، اين صد گرم چه كار مي كند؟ مگر يك مكه چقدر خرج دارد؟ پول يك موتور هنداست. يك ميليون، دو ميليون، آخر اين چيزي است؟ مي خواهيم حرف بزنيم، آقا حرف كسي را نزنيم و حرف خودمان را بزنيم. مگر نمي شود كه آدم شوخي كند و بخندد و غيبت نكند. ما طلبه ها گاهي دور هم مي نشينم و مي گوييم هر كس يك دسته گلي آب داده است بگويد، مي خواهيم يك خورده بخنديم. هر كسي يك خاطره اي مي گويد. آن يكي مي گويد، ديگري يكي مي گويد. اينقدر ما خنديديدم. شما نمي دانيد. آخوندها جلسات خوبي دارند. ما پهلوي بعضي از علماي... همين پريروزها رفتيم خانه ي يكي از پيرمردهايي از علماي اينجا، بقدري خاطرات شيريني گفت كه ما نيم ساعتي كه آنجا بوديم خنديديم. يك جوان فوق ليسانس بود و داماد نشده بود، گفتيم: حضرت آقا ايشان داماد نشده است، گفت: سالمندان! ببينيد خيلي سريع گفت: سالمندان! يعني طنزش در دستش بود و فكر نمي كرد. اينطور نيست كه آدم خواسته باشد بخندد، حتماً با گناه بخندد. اينطور نيست كه شادي حتماً با آهنگ هاي حرام باشد. خدا را قرآن مي گويد: «وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكي » (نجم/43) خدا هم مي تواند بخنداند. شما از راه حرام مي روي گناه بكني، خدا يك تلخي در سفره ات مي گذارد، بچه ات يك مشكلي پيدا مي كند، همسرت، همسايه ات، وضعت، پولت گم مي شود، يك طوري كه آن مقدار و دو ساعتي كه از حرام شاد بودي، آن دو ساعت را غصه مي خوري! اين دو ساعت غصه براي اين است كه مي خواستي از حرام شاد باشي. اجازه بدهيد من تكرار كنم، ولو گفته ام. بناست شما 822 كيلو شكر وارد بدنت شود. گاهي وقت ها تيزبازي مي كني و مي بيني صاحب خانه نيست، نيستش! دو تا قند دهانت مي گذاري! دو تا خوردم! تيزبازي مي كني و دو تا باقلوا مي خوري! فكر مي كني زرنگ هستي! بعد چه مي شود؟ دكتر مي گويد قندتان بالا رفته است، ديگر خانه خودتان هم قند نمي خوري! خانه ي همسايه دو تا باقلوا خوردي، خانه ي خودت هم ديگر نبايد بخوري! تمام شد و رفت. «قد قامت الصلاة» مشتري هست! بابا «قد قامت الصلاة» ! خدا مي گويد مسجد بيا! مشتري هست. صبح تا حالا بيكار بوديم. به خاطر اين مشتري كار به خدا نداري و كار به جماعت نداري و مشتري را راه مي اندازي! عصر يك مشتري در دكان شما مي آيد، خدا مي گويد نه اينجا نروه، برو يك خورده جلوتر! خدا به دلش مي اندازد كه از تو نخرد. چون شما ظهر خدا را به ايشان فروختي، عصري مشتري خودت هم از در دكانت رد مي شود. ما اشتباه مي كنيم. با خدا زرنگي نكنيد. با خدا زرنگي نكنيم. وقت تمام شد، خيلي خوب من هم حرف هايم را جمع كنم.
دو تاي ديگر! «إِلاَّ قيلاً سَلاماً سَلاما» (واقعه/26) بهشت همه به هم سلام مي كنند. در جهنم همه به هم فحش مي دهند. «كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها» (اعراف/38) آن مي گويد تو بودي، او مي گويد خفه شو، آن مي گويد برو گمشو! «كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها» آن به او فحش مي دهد، او به آن فحش مي دهد. آنجا فضاي سلام، آنجا همه فحش! اگر در خانه و كارخانه و مزرعه و اداره اي ديديم همه به هم سَلاماً سَلاما، اين پيداست كه نظام بهشتي است. اگر او براي او مي زند، او براي او مي زند، او براي او مي زند، او براي او مي زند، او زير پاي او را خالي مي كند، او زير پاي او را خالي مي كند. اگر همه براي هم مي زنند، پيداست اين فضا فضاي جهنمي است.
در آية الكرسي هست. «قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ» (بقره/256) «الرُّشْدُ» يعني راه حق! «الْغَيِّ» يعني راه باطل! راه پيداست. تقوا و بي تقوايي! ظلم و عدل! حق و باطل! رضاي خدا و رضاي خلق! فساد و كمال! اينها روشن است. خدايا ما تا به حال هر چه راه كج رفتيم، فكر كج، حرف كج، عمل كج، نيت كج، هر كجي كه تا به حال از ما بوده است، تا ماه رمضان تمام نشده است، به آبروي مولود ماه رمضان امام حسن مجتبي، و شهيد ماه رمضان اميرالمؤمنين و به آبروي كساني كه عبادت مقبول در ماه رمضان كردند، همه ي كجي هاي ما را ببخش و بيامرز! اين باقي عمر ما را كمتر از يك آن ما را به خود ما واگذار نكن و هميشه دست ما را بگير كه ما به سمت تابلوهاي حق برويم. ما را اهل حق و دعوت كننده ي به حق قرار بده! اين جلسه ي امروزمان دو تا تابلو بود.
«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»
الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي
در اين ماه رمضان كه بيننده ها بحث را مي بينند، رمضان 87، اين بحث را روز بيست و سوم رمضان بيننده ها تماشا مي كنند. فكر كردم دو تا تابلو ترسيم كنم از قرآن: تابلوي مثبت! تابلوي منفي! دو تا خط كش هر كس كه پاي تلويزيون نشسته است خودش را با اين خط كش ها متر كند. يك ارزيابي از خود، چون در تعليم و تربيت، در طلبه ها يك اصطلاحي هست كه مي گويند: «تعرف الاشياء باضدادها» هر چه فساد بيش تر مي شود، توجه به معنويت هم بيش تر مي شود. انسان وقتي گرما خورد، آن وقت، خنكي برابش مزه مي كند. وقتي سرما خورد، گرما برايش مزه مي كند. اين چهره هاي متضاد را من طراحي مي كنم، و بحث خوبي است و همه اش هم قرآني است. منتها آيه ها مفصل است، من از هر آيه اي يك كلمه، دو كلمه را تقريباً طرح مي كنم.
بسم الله الرحمن الرحيم. موضوع: دو تابلو مثبت و منفي! به عبارت ديگر چهره هاي متضاد! خوب! قرآن يك جا مي گويد: مثبت. يك جا مي گويد: منفي!
1- ترس از خدا، ترس از مردم
مثبت : «يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ» (رعد/21) منفي: «يَخْشَوْنَ النَّاس » (نساء/77) مثبت: از خدا مي ترسد. منفي: از مردم مي ترسد. قرآن مي گويد مي آمدند و مي گفتند كه «إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ» دشمن سنگين است. شما با آمريكا نمي توانيد در بيافتيد. «فَاخْشَوْهُم فَزادَهُمْ إيمانا» (آل عمران/173) مؤمنين مي خنديدند. عده اي از خدا مي ترسند، روايت داريم كسي كه از خدا بترسد، همه از او مي ترسند. الان اسرائيل از سيد حسن نصر الله زهره اش مي رود. يك ميليارد دلار جايزه تعيين كرده است براي هر كسي كه سيد حسن نصر الله را ترور كند. از يك نفر مي ترسد. يزيد از شخص امام حسين مي ترسيد. كسي كه از خدا بترسد، همه از او مي ترسند، كسي كه از خدا نترسد، از همه چيزي مي ترسد. حديث است. هر كس از خدا بترسد، همه از او مي ترسند و هر كس از خدا نترسد، از همه چيزي مي ترسد.
... انزل السكينه... «أَنْزَلَ اللَّهُ سَكينَتَهُ في قلوبِ المؤمنين» (توبه/26) اين مثبت است. آرامش دارد. «أَنْزَلَ اللَّهُ» يعني نازل كرده است خدا، «سَكينَه» يعني آرامش! در مقابلش «في قُلُوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعْب » (آل عمران/151) شما مي فهميد. «سَكينَه» مسكن! يعني جايي كه آدم مي رود و آرامش پيدا مي كند. «سَكينَه» يعني آرامش! افرادي آرامش دارند، افرادي «رُّعْب» يعني ترس! مي ترسند.
- افرادي «أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِم » (انفال/63) «أَلَّفَ» يعني الفت. «بَيْنَ قُلُوبِهِم » بين قلب هايشان الفت و مهرباني است. افرادي را هم قرآن مي گويد: «قُلُوبُهُمْ شَتَّي » (حشر/14) يعني دل هايشان پراكنده است. هيكل هايشان با هم نشسته اند، بدن هايشان پهلوي هم است، اما دل هايشان از هم فراري است. دو نفر پهلوي هم نشسته اند، اما بد هستند.
- «زادَتْهُمْ إيماناً» (انفال/2) «فَزادَتْهُمْ رِجْسا» (توبه/125) افرادي روز به روز ايمانشان زياد مي شود. «زادَتْهُمْ إيماناً» يعني ايمانشان زياد مي شود، افرادي «فَزادَتْهُمْ رِجْسا» پليديشان مرتب اضافه مي شود. اين ها همه از نظر روحيه است.
- «وَ أَعْيُنُهُمْ تَفيضُ مِنَ الدَّمْعِ» (توبه/92) افرادي وقتي مي خواستند بروند جبهه، پيغمبر مي فرمود وسيله ندارم، گريه مي كردند، چشم هايشان اشك داشت، كه چرا به جبهه نمي رويم. افرادي هم «فَرِحَ الْمُخَلَّفُون » (توبه/81) خوشحال بودند كه از جبهه فرار كردند. «فَرِحَ الْمُخَلَّفُون ». «فَرِحَ» يعني شاد بودند اينهايي كه تخلف كردند. همينكه جيم مي شدند و از پادگان فرار مي كردند، كيف مي كردند كه فرار كرديم! خيلي از اين ها زياد است. اين ها براي روحيه است. اين چند تايي را كه گفتم... بعضي ديگر هم هست كه ديگر تابلو جا ندارد و من هم يك خورده رمق ندارم كه روي پا بايستم. ولي اين ها همه براي روحيه! برويم به سراغ عمل! اين شاخه قطع شود و به سراغ عمل برويم. تيتر را عوض كنيم، سر فصل! در عمل آدم هاي مثبت، آدم هاي منفي!
2- سرعت در كارهاي خير، سرعت در انجام گناه
1- آدم هاي مثبت: «يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ» (آل عمران/114) در كارهاي خير «يُسارِعُونَ» سرعت! در كارهاي خير سرعت دارند، افرادي هستند كه «يُسارِعُونَ فِي الْإِثْم » (مائده/62) در كارهاي شر! افرادي براي نماز مي دوند، افرادي مي دوند كه فلان فيلم را ببينند كه بدآموزي دارد. «يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ»، «يُسارِعُونَ فِي الْإِثْم »!
2- باز در عمل! «يُقاتِلُونَ في سَبيلِ اللَّه » (نساء/76) افرادي در راه خدا مي جنگند. افرادي «يُقاتِلُونَ في سَبيلِ الطَّاغُوت » (نساء/76) هم ايراني ها اسير بودند، هم عراقي ها اسير بودند. منتها ايراني ها اسير بودند براي دفاع، چون ما به كسي حمله نكرديم، آن ها به ما حمله كردند، ما دفاع كرديم. ما در راه دفاع، در راه خدا، در راه اطاعت فرمان يك مجتهد سيد عادل بي هوس، ولي آن ها در راه يك آدم... هوس كرد كه سردار قادسيه باشد صدام. در بدن ها تركش است، يك تركش در بدن كسي است كه به فرمان خدا تركش در بدنش است... به هر حال همه ي عمرها مي گذرد. منتها لحظه ي مرگ آدم مي گويد: چه كردم! خودم را به چه كسي فروختم؟ براي چه كسي به جبهه رفتم؟ براي چه كسي درد؟ براي چه كسي اسارت؟ براي چه يتيم داري كردم؟ در عراق هم آدم هايي هستند كه دارند يتيم داري مي كنند. منتها شوهرشان در راه رضاي هوس صدام شهيد شد، كشته شد.
3- دعوت به معروف، دعوت به منكر
- «يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوف » (آل عمران/104) از ان طرف «يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَر» (توبه/67) افرادي امر به معروف مي كنند، مي گويند كه كار خوب انجام بده! افرادي امر به منكر مي كنند. يعني دارد در خيابان مي رود، يك دختري را مي بيند، مي گويد: نگاه كن ببيين چي هست!!! به او مي گويد من كه ديدم، تو هم ببين! يك غذاي حرامي مي خورد، مي گويد تو هم بيا اين درآمدش خوب است. يعني خودش شغلش حرام است، خودش رفته است و پناهنده شده است، حالا به پسر عمويش هم مي نويسد كه تو هم بيا و پناهنده شو! امر به منكر! خودش به مسجد نمي رود، به بچه اش هم مي گويد كه نمي خواهد شيخ شوي! خودش حجابش بد است، به آن هم مي گويد نمي خواهد امّل شوي! «يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوف » در قرآن هست. «يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَر» هم در قرآن هست. اينها در عمل است.
يك آيه داريم. «يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَر» (آل عمران/104) جلوي منكر كه هست، نهي مي كند. افرادي هستند كه «لا يَتَناهَوْنَ عَنْ مُنكَر» (مائده/79) نهي از منكر نمي كنند. بي تفاوت هستند. مي گويند به ما چه! هر چيزي را مي گويد به ما چه؟ افرادي «يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَر» هستند و افرادي بي خيال هستند. آيه ها مفصل است. من از هر آيه اي يكي دو كلمه اش را قيچي كرده ام كه پلاكارد باشد.
دو مرتبه «رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ...» حالا بگو آقاي قرائتي اينها را براي چه مي گويي؟ مي خواهم هر كسي كه پاي تلويزيون نشسته است و شماها، ببينيد كجا دويده ايد؟ به سمت نماز دويده ايد يا به سمت گناه؟ چه چيزي براي ما جاذبه دارد؟
4- ترك كار به خاطر نماز، ترك نماز به خاطر كار
اين آيه هم براي بازاري ها! «رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ» (نور/37) افرادي هستند كه صداي اذان را كه مي شنوند، مغازه را مي بندند، خيابان، بازار، پاساژ تعطيل مي شود، براي خدا دست از اين جنس برمي دارد. افرادي هم هستند كه براي دو فلس سود، خدا را ول مي كنند. پيغمبر اسلام داشت خطبه مي خواند، در نماز جمعه! يك مرتبه يك كارواني يك جنسي آورد. تا صداي كاروان بلند شد، همه اينهايي كه در نماز جمعه نشسته بودند، همه دويدند و رفتند كه جنس بخرند به جز 12 نفر! 12 نفر پاي سخنراني نشستند و همه به سراغ جنس رفتند. افرادي خدا را رها مي كنند براي جنس! افرادي جنس را براي خدا رها مي كنند. هر دو مورد هم در قرآن آمده است. «رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ» افرادي كه تجارت و داد و ستد اينها را از خدا غافل نمي كند. در عوض از آن طرف: «إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَيْها» (جمعه/11) افرادي هم هستند كه تا تجارت ديدند، پيغمبر و نماز جمعه و قبله و وضو و همه را ول مي كند و مي رود به سراغ جنس!
- «فَإِنْ آمَنُوا ... وَ إِنْ تَوَلَّوْا» (بقره/137) عده اي هستند حرف حق كه مي شنوند ايمان مي آورند. عده اي هستند «تَوَلَّوْا» حرف حق كه مي شنوند كتفشان را بالا مي اندازند كه: برو بابا!
اينكه روي تخته نوشتم، روحيه بود. اينكه نشستم و گفتم عمل بود. حالا در جامعه!
5- مسجد بر اساس تقوا، مسجد بر اساس نفاق
- افرادي هستند كه به مسجدهايي مي روند كه بر اساس تقوا است. افرادي مي روند در مراكزي كه محل فتنه است. مي گويد: «أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فيه » (توبه/108) برو و در مسجد قبا نماز بخوان. مسجد قبا كنار مدينه است كه الان هم جزء شهر شده است. پيغمبر ما وقتي وارد مدينه شد، قبل از آني كه وارد مدينه شود، كنار مدينه مدتي ماند و آنجا يك مسجد ساخت به نام مسجد قبا! خدا قسمت كند كه همه بروند. مي گويد برو در اين مسجد قبا. افراد منافق! گفتند بياييد ما هم يك مسجد بسازيم، در مسجد خودمان، افراد جمع شوند و همفكري هايمان آنجا باشد و افكارمان را به هم منتقل كنيم. به قول چيزها خانه ي تيمي بود. بعد گفتند چه كنيم؟ گفتند از پيغمبر دعوت كنيم كه يك نماز جماعت هم بخواند كه رسماً مسجد بشود. گفتند يا رسول الله يك مسجد ساخته ايم. شما بياييد و يك نماز جماعت بخوانيد كه افتتاح بشود. پيغمبر فرمود: خوب مسجد كه بود! شما ديگر چرا مسجد ساختيد؟ گفتند: آخر بعضي ها پيرزن هستند، پيرمرد هستند، باران است، هوا داغ است، فلان است... توجيه كردند. گفت من فعلاً جنگ تبوك را در پيش دارم، بروم جنگ و برگردم به شما خبر مي دهم. رفت و برگشت، آيه نازل شد: «وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِرارا» كساني كه مسجد ساختند ولي هدفشان ضرار است، ضرر است. مي خواهند با اين مسجد كمر آن مسجد را بشكنند. «وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً» اينها سرپوش روي جناياتشان مي خواهند بگذارند. مي خواهند كارهايشان را در مسجد انجام بدهند. «وَ تَفْريقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنين » مي خواهند مسلمانان دو شقه بشوند. يك عده بروند به اين مسجد، يك عده بروند به آن مسجد، و بين مسلمان ها و جمعيتشان شكست بخورد. «وَ تَفْريقاً» و تفرقه بين مؤمنين بيفتد. «وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ» (توبه/107) «إِرْصاداً» رصدخانه! مي خواهند اينجا كمينگاه براي دشمنان خارجي باشد. دشمنان خارجي اگر خواستند خبري بدهند، از طريق اين مسجد خبر بدهند، يعني اينجا هم مثل برج مراقبت هست كه در فرودگاه هست. كه توجه مي كند كه اين فلان هواپيما بلند شد، فلان هواپيما نشست. در چند قدمي است! در چند كيلومتري است. شرق است. غرب است. يعني برج مراقبت است. اين برج مراقبت را رصدخانه مي گويند. «إِرْصاداً» مي خواهد اين مسجد، رصدخانه ي كفار باشد. يعني هميشه كفار حال مسلمان ها را از اين مسجد بگيرند. «وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً...» بعد مي گويد كه «لَا تَقُمْ فِيهِ» (توبه/108) پايت را در اين مسجد نگذار! وقتي آمدند دعوت كنند براي افتتاح، حضرت فرمود: بيل و كلنگ ها را بياوريد، رفتند مسجد ضرار را خراب كردند. گاهي بايد مسجد را هم خراب كرد. مسجدي كه براي شكستن وحدت كلمه باشد. وَ الَّذِينَ اتخََّذُواْ مَسْجِدًا ضِرَارًا وَ كُفْرًا وَ تَفْرِيقَا بَينْ َ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِرْصَادًا لِّمَنْ حَارَبَ اللَّهَ»
- در جبهه عده اي «لا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذينَ يُؤْمِنُون » (توبه/44) «إِنَّما يَسْتَأْذِنُك الَّذينَ لا يُؤْمِنُون » (توبه/45) «يَسْتَأْذِنُ» «لا يَسْتَأْذِنُ» تا جبهه مي شد، آدم هاي مخلص بسيجي داوطلب، عاشق ها، آن ها مرخصي نمي گرفتند، اما آدم هاي ترسو و فراري، مي گفتند: آقا! من مادرم مريض است، خواهرم عروس مي شود، پدرم در حال فلان است. مي آمدند مي گفت: «إِنَّما يَسْتَأْذِنُك الَّذينَ لا يُؤْمِنُون » آن هايي كه ايمان ندارند، اجازه ي مرخصي مي گيرند. تا مي بينند هوا پس است.
6- سرنوشت خوبان و بدان در قيامت
خوب حالا سرنوشت اينها چه مي شود؟ خوب تابلوها را ديديم. سرنوشت قيامت عين برخوردهاي دنياست. دنيا و قيامت فتوكپي هم هستند. ببينيد! در دنيا به پيغمبر مي گفتند: «سَواءٌ عَلَيْنا» يعني مساوي است براي ما! «أَ وَعَظْت » آيا موعظه بكني، «أَمْ لَمْ تَكُن مِنَ الْواعِظين » (شعراء/136) يا موعظه نكني! پيغمبر! «مِنَ الْواعِظين » براي ما فرقي نمي كند. «وَعَظْت» يعني موعظه بكني، يا واعظ نباشي و موعظه نكني. آقا! ما گوش به حرف تو نمي دهيم. چه بگويي، چه نگويي! اصلاً گوش به حرفت نمي دهيم. آن وقت روز قيامت در جهنم جيغ مي زنند و مي بينند فايده اي ندارد. آن وقت آنجا مي گويند: «سَواءٌ عَلَيْنا» «أَ جَزِعْنا» آيا جزع بكنيد، جيغ بزنيد. «أَمْ صَبَرْنا» (ابراهيم/21) يا صبر بكنيد. كسي كه در دنيا مي گويد: «سَواءٌ عَلَيْنا» قيامت هم مي گويند: «سَواءٌ عَلَيْنا» بگويي و نگويي فرق نمي كند، آنجا هم مي گويند جيغ بزني و نزني فرقي نمي كند. عين هم است. يك ليوان آب خنك بدهي به تشنه، يك ليوان آب خنك مي دهند يا به خودت و يا به بچه هايت. هر كس هر خيري ببيند به خاطر اين است كه پدر و مادرش خير رسانده است. هر كس هر سيلي بخورد به خاطر اين است كه يا خير نرسانده است، يا پدر و مادرش خير نرسانده اند. «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقال ...» (زلزال/7) سر سوزني خير يا سر سوزني شر بي جواب نمي ماند. نگو آقا ما زحمت كشيديم و كسي نفهميد. نفهمند. خدا كه مي فهمد.
«تو نيكي مي كن و در دجله انداز *** كه ايزد در بيابانت دهد باز»
يك كسي مي گفت «تو نيكي مي كن و در دجله انداز *** خودم شيرجه مي رم درش مي آرم» معنايش يكي است. آخر گاهي وقت ها ما مي گوييم: آخر ما اين همه زحمت كشيديم، كسي نفهميد، كسي از ما تشكر نكرد. كسي از ما قدرداني نكرد. سر موقع هر چه بايد برسد، مي رسد. اما قيامت چه خبر است؟ «فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ» (مؤمنون/102) «وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازينُه » (مؤمنون/103) اين تابلوها را ديدي؟ آدم در دنيا دو گروه هستند. افرادي در قيامت ميزان عملش سنگين است. خيلي كار خير دارند، افرادي هم ميزان عملشان سبك است. افرادي اصلاً ميزان برايشان نيست. «فَلا نُقيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَزْنا» (كهف/105) اصلاً هيچي ندارند. هيچ! پوك پوك هستند. آدم هايي كه در دنيا پوك هستند، در قيامت هم پوك هستند. پوك! پوك! سنگيني! سنگيني!
«فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوي » (نازعات/41) آيه ي ديگري داريم: «فَإِنَّ الْجَحيمَ هِيَ الْمَأْوي » (نازعات/39) مَأْوي يعني منزل! بعضي منزلشان بهشت است، بعضي منزلشان جهنم است.
«تِجارَةٍ تُنْجيكُم » (صف/10) «فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ» (بقره/16) بعضي تجارت ها «تُنْجي» نجات مي دهد شما را! يعني چيزي را كه در راه خدا دادي، آنجا به تو پس مي دهند، همان پس دادن تو را نجات مي دهد. افرادي هم هستند كه قرآن مي گويد: «فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ» مفت خودشان را باختند. براي چه كسي سوت كشيدي؟ براي چه كسي كف زدي؟ براي چه كسي يقه ي خودت را چاك كردي؟ براي چه كسي اينقدر خودت را خسته كردي؟ روز قيامت افرادي كه زنده باد براي افرادي مي گويند، مي بينند عجب! زنده بادشان براي يك آدم نالايقي بوده است. گير هستند.
7- سرنوشت پيشوايان و پيروان در قيامت
مي گويند خدايا ما «إِنَّا أَطَعْنا سادَتَنا وَ كُبَراءَنا» (احزاب/67) ما پشت سر بزرگان رفتيم و به اين روز سياه نشستيم. به بزرگانشان مي گويند: «فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ» (غافر/47) هر چه عربي مي خوانم قرآن است. نمي توانيد شما مشكل ما را حل كنيد؟ مي گويند بابا ما خودمان هم اينجا عزاي گور پدرمان را داريم. نفرين مي كنند مي گويند خدايا عذاب اينها را «ضِعْفٌ» مضاعف و چند برابر كن. خدا مي گويد كه شما هم عذابتان دو برابر است. آن ها عذابشان دو برابر است چون هم كج رفتند و هم شما فقيرها را عقب خودشان كج بردند. شما فقيرها هم عذابتان دو برابر است. چون شما فقيرها هم كج رفتيد، هم با سوت و كف و صلوات كج روها را تشويق كرديد. يك بار ديگر مي گويم. دانه درشت ها دوبرابر! چرا؟ هم كج رفتند و هم مردم را كج بردند. كج رفتند و كج بردند. دانه ريزها را هم مي گويد: «لِكُلٍّ ضِعْف » (اعراف/38) دانه ريزها هم... «لِكُلٍّ ضِعْف » آيه ي قرآن است. خدا مي گويد همه تان دوبرابر! براي اينكه دانه ريزها هم... بزرگ ها كج رفتند و كج بردند، دانه ريزها هم كج رفتند و هم كج روها را تشويق كردند. داريم روز قيامت يك قطره ي خون به انسان مي چكد. انسان مي گويد كه اين چيست؟ مي گويد يك بيگناهي كشته شد و تو در يك قطره اش شريك بودي! داريم اگر جايي قمار مي كنند، شما حق نگاه كردن نداري حتي اگر قمارباز نيستي! حق نداري به سفره ي قمار نگاه كني! نگاه به قمار، قماركننده را تشويق مي كند. به كسي ظلم مي شود، حق نداري كه تماشا كني، يا از مظلوم دفاع كن، يا نمي تواني دفاع كني، نايست. چون وقتي مي ايستي، ظالم ظلم مي كند و تو نمي تواني دفاع كني، يا نمي تواني، يا مي ترسي، يا عرضه نداري، چرا ايستاده اي؟ برو! در قرآن مي گويد: در يك جلسه اي نشستي كه فساد مي كنند يا جلسه را به هم بزن، يا اگر نمي تواني بهم بزني، بلند شو و برو! چرا مي نشيني؟ سر سفره اي كه شراب هست، اگرچه نخوري، نشستن سر سفره گناه است. در يك مراسمي كه گناه مي شود، حضور شما آن را تأييد مي كند.
- « ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ» (آل عمران/107) «اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ» (آل عمران/106) «ابْيَضَّتْ» «بيضاء» بعضي صورت ها سفيد است. بعضي صورت ها سياه است. خوب!
- «فَوْزاً عَظيماً» (احزاب/71) «ضَلالاً مُبيناً» (احزاب/36) اين ها روبروي هم هستند. بعضي ها به فوز مي رسند. فوز بزرگ! مثل اميرالمؤمنين كه تا ضربت خورد فرمود: «فُزتُ» رستگار شدم. فوز بزرگ! در مقابل «ضَلالاً مُبيناً»
- «أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِه » (اسراء/71) روز قيامت بعضي ها پرونده شان را به دست راستش مي دهند، آن وقت شعارش اين است، مي گويد: «هاؤُمُ» بدويد بياييد.« اقْرَؤُا» قرائت كنيد. «كِتابِيَه » (الحاقه/19) بياييد نامه ي من را بخوانيد. مثل اينهايي كه يك معدل خوبي دارند، قاب مي كنند و بالاي سرشان مي زنند و به همه ي مهمان ها مي گويد بخوانيد. «هاؤُمُ» بياييد، «اقْرَؤُا كِتابِيَهْ»، « إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلاقٍ حِسابِيَهْ» (الحاقه/20) من در دنيا به فكر قيامتم بودم. «فَهُوَ في عيشَةٍ راضِيَة» (القارعه/7) در يك زندگي دلخواه است. «في جَنَّةٍ عالِيَة» (الحاقه/22) «قُطُوفُها دانِيَة» (الحاقه/23) در يك بهشت عالي، شاخه هاي درخت ها نزديك، اينطور نيست كه مثل نارگيل يا مثل توت بايد يك كسي برود بالا و با چوب بزند. يا مثل گردو! «قُطُوفُها دانِيَة» اين براي كسي است كه نامه ي عملش در دست راستش است. اما قرآن مي گويد: «وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِه » (الحاقه/25) كسي اگر نامه ي عملش در دست چپش باشد، آن وقت چه مي كند؟ آن چه مي كند؟ اگر نامه ي عملش در دست چپش باشد چه مي كند؟ البته من الان دست راست گرفتم. اما شما از آنطرف نشسته ايد و من مخصوصاً اين كار را مي كنم. من وقتي با شما حرف مي زنم، چپكي حرف مي زنم. يعني شما از اينطرف نشسته ايد، من اگر دست راستم بدهم، آن وقت مي گوييد قرائتي اشتباه كرد و دست چپش گرفته است. نه! شما از آن طرف هستيد. كسي كه نامه ي عملش را دست چپش بدهد، كه الان دست راست من است و نزد بيننده ها دست چپ حساب مي شود، كسي كه نامه ي عملش دست... «وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِه » مي گويد كه: «يا لَيْتَني لَمْ أُوتَ كِتابِيَه » » (الحاقه/25) كاش اين نامه را به من نداده بودند. اگر نداده بودند اميدي بود. الان ديگر... «يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَة» (الحاقه/27) اصلاً كاش دنيا تمام شده بود. كاش دنيا تمام شده بود.
يك عروس و دامادي اول عروسي خيلي عاشق هم بودند، مي گفت مي خواهم بخورمت. بعد با هم دعوايشان شد، گفت تو كه مي خواستي من را بخوري، گفت: كاش روز اول خورده بودمت كه تمام شده بودي! اينقدر من را زجر نمي دادي؟ «يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَة» كاش اصلاً در دنيا تمام شده بودم. نامه ي عمل دست راست. نامه ي عمل...
- «وَ سيقَ الَّذينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَي الْجَنَّة» (زمر/73) «وَ سيقَ الَّذينَ كَفَرُوا إِلي جَهَنَّم » (زمر/71) «سيقَ...» «سيقَ...» سيقَ يعني سوق مي دهند. يعني هل مي دهند. «سيقَ الَّذينَ اتَّقَوْا» افرادي كه باتقوا هستند، مثل عروس كه مي برندش، با سلام و صلوات مي برندش! اما «سيقَ الَّذينَ كَفَرُوا إِلي جَهَنَّم» آن ها را هل مي دهند به جهنم، آنها را مي برند به بهشت. «ادْخُلُوها بِسَلام » (ق/34) در بهشت مي گويند بفرماييد سلامٌ عليكم! در جهنم مي گويند: «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ» (حاقه/30) بگيريد و در غل و زنجير ببنديدش.
- « كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنيئاً بِما كُنْتُم » (مرسلات/43) به اينها مي گويند بخوريد و بياشاميد، گوارا! به آن ها مي گويند: «فَقَطَّعَ أَمْعاءَهُم » (محمد/15) چيزي به اينها مي دهند كه دل و روده شان را مثل اسيد از هم منفجر كند.
- «سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحيمٍ» (يس/58) به بهشتي ها مي گويند خدا به شما سلام مي كند. به جهنمي ها مي گويند: «اخْسَؤُا» «اخْسَ» يعني چخ! اخْسَ كلمه اي است كه به سگ مي گويند. مي گويند بابا ما را به دنيا برگردانيد كار خوب مي كنيم. مي گويند: چخ! اخْسَ! اخْسَ را عرب ها به سگ مي گويند. اخْسَ! ما مي گوييم: چخ! «اخْسَؤُا فيها وَ لا تُكَلِّمُونِ» (مؤمنون/108) خفه شويد و حرف نزنيد. به چه كساني مي گويند خفه شويد؟ به آن كسي كه در دنيا مؤمنين را مسخره مي كند.
- «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ» (عبس/38) «ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ» (عبس/39) قرآن مي گويد يك سري از صورت ها سفيد، لبخند، شاد، «وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ» (عبس/40) «غَبَرَةٌ» از غبار! صورت ها غبارآلود! «تَرْهَقُها قَتَرَة» (عبس/41) گرفته! صورت هاي شاد، صورت هاي گفته!
- «وَ ظِلٍّ مَمْدُود» (واقعه/30) «وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُوم » (واقعه/43) بهشتي ها سايه ي طولاني، سايه اي كه هيچ وقت آفتاب نمي شود،ْآن ها سايه از دود! سايه درخت! سايه ي دود!
- «سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً» (انسان/21) «سُقُوا ماءً حَميماً» (محمد/15) عده اي را خدا شراب طهور مي دهد. عده اي آب حميم! حميم از حمام! حمام يعني آب داغ! «سُقُوا ماءً حَميماً» يعني آب جوشان به آن ها داده مي شود.
- بهشتي ها هر جا مي خواهند جا هست. بزرگ! مي گويد: «نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشاءُ» (زمر/74) «حَيْثُ نَشاءُ» يعني آزادي است. هر جا بخواهيم برويم هست. «حَيْثُ نَشاءُ» هر جا دلمان بخواهد! شاءُ يعني بخواهد. مي گوييم: ان شاءالله! يعني اگر خدا بخواهد. شاءَ يشاءُ! «حَيْثُ نَشاءُ» يعني هر جا كه دلمان بخواهد مي توانيم برويم. هيچ محدوديتي در بهشت نيست. اما آنجا «مَكاناً ضَيِّقا» (فرقان/13) جايشان تنگ است. در قرآن يك آيه داريم كه جهنم هم تنگ و هم گشاد است. «مَكاناً ضَيِّقا» يعني تنگ است. از آن طرف به جهنم مي گويند: «هَلِ امْتَلَأْتِ» پر شدي؟ مي گويد: «هَلْ مِنْ مَزيد» (ق/30) باز هم داري بفرست بيايد. از امام سؤال مي كنند بالاخره تنگ است يا گشاد؟ چون درباره ي جهنم هم آيه داريم كه تنگ است. «مَكاناً ضَيِّقا» هم داريم كه به جهنم مي گويند: پر شدي؟ مي گويد: باز هم داري بفرست. اگر داري بفرست يعني جا هست. جا هست يا جا نيست؟ امام يك مثل زد! فرمود شما ميخ كه در ديوار مي كوبيد، هر ميخي جايش تنگ است. اما اگر از ديوار بپرسي جاي ميخ داري؟ مي گويد اگر باز هم ميخ داري، بفرست. ديوار جاي ميخ هاي زيادي دارد، گرچه هر ميخ به خودي خود جايش تنگ است. يعني هر ميخ جايش تنگ است، اما اگر از ديوار بپرسي جاي ميخ داري؟ مي گويد اگر باز هم داري، بفرست. ديوار جاي هزار تا ميخ دارد، با اينكه هر ميخي هم جايش تنگ است. هم «مَكاناً ضَيِّقا» هم «حَيْثُ نَشاءُ»!
8- دوستان دنيوي، هم نشينان اخروي
- «وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقا» (نساء/69) رفيق هاي بهشتي، كيا هستند!!! «فَبِئْسَ الْقَرينُ» (زخرف/38) رفيق هاي جهنمي چه بد رفيق هايي هستند. اينطرفت صدام است. اينطرفت شمر است. كجا آمده ايم؟ يك كسي يك جايي بين دو نفر خوابيد، اينكه اين طرفش خوابيد گفت من در خواب خُر خُر مي كنم كه تا 50 متر صدايش مي رود، آن طرفي گفت من در خواب گاهي نعره مي كشم. بلند شد و گفت عجب جايي آمده ايم و خوابيديم. كجا؟ «فَبِئْسَ الْقَرينُ» «حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقا» منتها در دنيا مواظب باشيد كه با چه كسي رفيق مي شويد. رفيق هايي كه اينجا رفيق مي شويد، رفيق هاي آنجا هم هستند. اين رفيق ها ابدي هستند.هر كه در دنيا با آدم هاي نااهل رفيق شد، آنجا هم با همان نااهل هاست. اينجا با افراد خوب رفيق شد، آنجا هم با آن هاست. حالا اين همه براي چيست؟ براي دو ركعت نماز؟ مگر نماز چقدر طول مي كشد؟ بيننده ها بحث را روز بيست و سوم گوش مي دهيد. اين بيست و سه روز گذشته عده اي روزه خوردند و عده اي هم روزه گرفتند. آن كسي كه روزه گرفت، چه چيزي از او كم شد؟ آن كسي كه روزه خورد، چه چيزي گيرش آمد؟ آخر يك خانمي 50 كيلو، 60 كيلو، 70 كيلو، كمتر يا بيش تر، حالا يك صد گرم روسري دارد، اين صد گرم چه كار مي كند؟ مگر يك مكه چقدر خرج دارد؟ پول يك موتور هنداست. يك ميليون، دو ميليون، آخر اين چيزي است؟ مي خواهيم حرف بزنيم، آقا حرف كسي را نزنيم و حرف خودمان را بزنيم. مگر نمي شود كه آدم شوخي كند و بخندد و غيبت نكند. ما طلبه ها گاهي دور هم مي نشينم و مي گوييم هر كس يك دسته گلي آب داده است بگويد، مي خواهيم يك خورده بخنديم. هر كسي يك خاطره اي مي گويد. آن يكي مي گويد، ديگري يكي مي گويد. اينقدر ما خنديديدم. شما نمي دانيد. آخوندها جلسات خوبي دارند. ما پهلوي بعضي از علماي... همين پريروزها رفتيم خانه ي يكي از پيرمردهايي از علماي اينجا، بقدري خاطرات شيريني گفت كه ما نيم ساعتي كه آنجا بوديم خنديديم. يك جوان فوق ليسانس بود و داماد نشده بود، گفتيم: حضرت آقا ايشان داماد نشده است، گفت: سالمندان! ببينيد خيلي سريع گفت: سالمندان! يعني طنزش در دستش بود و فكر نمي كرد. اينطور نيست كه آدم خواسته باشد بخندد، حتماً با گناه بخندد. اينطور نيست كه شادي حتماً با آهنگ هاي حرام باشد. خدا را قرآن مي گويد: «وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكي » (نجم/43) خدا هم مي تواند بخنداند. شما از راه حرام مي روي گناه بكني، خدا يك تلخي در سفره ات مي گذارد، بچه ات يك مشكلي پيدا مي كند، همسرت، همسايه ات، وضعت، پولت گم مي شود، يك طوري كه آن مقدار و دو ساعتي كه از حرام شاد بودي، آن دو ساعت را غصه مي خوري! اين دو ساعت غصه براي اين است كه مي خواستي از حرام شاد باشي. اجازه بدهيد من تكرار كنم، ولو گفته ام. بناست شما 822 كيلو شكر وارد بدنت شود. گاهي وقت ها تيزبازي مي كني و مي بيني صاحب خانه نيست، نيستش! دو تا قند دهانت مي گذاري! دو تا خوردم! تيزبازي مي كني و دو تا باقلوا مي خوري! فكر مي كني زرنگ هستي! بعد چه مي شود؟ دكتر مي گويد قندتان بالا رفته است، ديگر خانه خودتان هم قند نمي خوري! خانه ي همسايه دو تا باقلوا خوردي، خانه ي خودت هم ديگر نبايد بخوري! تمام شد و رفت. «قد قامت الصلاة» مشتري هست! بابا «قد قامت الصلاة» ! خدا مي گويد مسجد بيا! مشتري هست. صبح تا حالا بيكار بوديم. به خاطر اين مشتري كار به خدا نداري و كار به جماعت نداري و مشتري را راه مي اندازي! عصر يك مشتري در دكان شما مي آيد، خدا مي گويد نه اينجا نروه، برو يك خورده جلوتر! خدا به دلش مي اندازد كه از تو نخرد. چون شما ظهر خدا را به ايشان فروختي، عصري مشتري خودت هم از در دكانت رد مي شود. ما اشتباه مي كنيم. با خدا زرنگي نكنيد. با خدا زرنگي نكنيم. وقت تمام شد، خيلي خوب من هم حرف هايم را جمع كنم.
دو تاي ديگر! «إِلاَّ قيلاً سَلاماً سَلاما» (واقعه/26) بهشت همه به هم سلام مي كنند. در جهنم همه به هم فحش مي دهند. «كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها» (اعراف/38) آن مي گويد تو بودي، او مي گويد خفه شو، آن مي گويد برو گمشو! «كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها» آن به او فحش مي دهد، او به آن فحش مي دهد. آنجا فضاي سلام، آنجا همه فحش! اگر در خانه و كارخانه و مزرعه و اداره اي ديديم همه به هم سَلاماً سَلاما، اين پيداست كه نظام بهشتي است. اگر او براي او مي زند، او براي او مي زند، او براي او مي زند، او براي او مي زند، او زير پاي او را خالي مي كند، او زير پاي او را خالي مي كند. اگر همه براي هم مي زنند، پيداست اين فضا فضاي جهنمي است.
در آية الكرسي هست. «قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ» (بقره/256) «الرُّشْدُ» يعني راه حق! «الْغَيِّ» يعني راه باطل! راه پيداست. تقوا و بي تقوايي! ظلم و عدل! حق و باطل! رضاي خدا و رضاي خلق! فساد و كمال! اينها روشن است. خدايا ما تا به حال هر چه راه كج رفتيم، فكر كج، حرف كج، عمل كج، نيت كج، هر كجي كه تا به حال از ما بوده است، تا ماه رمضان تمام نشده است، به آبروي مولود ماه رمضان امام حسن مجتبي، و شهيد ماه رمضان اميرالمؤمنين و به آبروي كساني كه عبادت مقبول در ماه رمضان كردند، همه ي كجي هاي ما را ببخش و بيامرز! اين باقي عمر ما را كمتر از يك آن ما را به خود ما واگذار نكن و هميشه دست ما را بگير كه ما به سمت تابلوهاي حق برويم. ما را اهل حق و دعوت كننده ي به حق قرار بده! اين جلسه ي امروزمان دو تا تابلو بود.
«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»